Elektrische contactpunten implanteren om Parkinson te behandelen

De hypothese die ten grondslag ligt aan dit project is dat het bepalen van het optimale contactpunt of de optimale combinatie van contactpunten voor  DBS (Deep Brain Stimulation) bij de ziekte van Parkinson alleen gebaseerd kan worden op beeldvorming en dat de klinische drempelwaarde beoordeling achterwege kan blijven. Dit heeft geleid tot een gerandomiseerde gecontroleerde studie voor om DBS-programmering op basis van alleen beeldvorming te vergelijken met DBS-programmering op basis van drempelbeoordeling. Het resultaat van het onderzoek zou direct geïmplementeerd kunnen worden en kan de klinische praktijk wereldwijd veranderen.

Het doel van het onderzoek is om te beoordelen of de effectiviteit van DBS voor de ziekte van Parkinson ziekte met behulp van DBS-programmering d.m.v. selectie van contactpunten met behulp van beeldvorming niet inferieur is ten opzichte van DBS programmering met de huidige standaardpraktijk van op drempel beoordeling gebaseerde contactpunt selectie. Het onderzoek zal een non-inferioriteit prospectief gerandomiseerd open geblindeerd eindpunt (PROBE) ontwerp hebben. Er worden 112 patiënten met de ziekte van Parkinson in een vergevorderd stadium, die kandidaat zijn voor DBS, ingeschreven.

De geïnformeerde toestemmingsprocedure vindt plaats vóór de DBS-operatie. Patiënten ondergaan hun DBS-operatie in de gebruikelijke klinische setting. Na implantatie van de elektroden worden de patiënten willekeurig toegewezen, in een 1:1 ratio door een centraal web gebaseerd computerprogramma, aan door beeldvorming ondersteunde contactpunt selectie (d.w.z. de groep met beeldvorming ondersteuning) of selectie van contactpunten op basis van drempelwaarden (d.w.z. de groep met gebruikelijke zorg).